Boodschap van ons aan Nicaragua

Dit is een filmpje dat op Youtube staat: http://www.youtube.com/watch?v=dUEBjyOZ2nM

De laatste dag. Na gisteren op bezoek geweest te zijn bij president Ortega, vandaag op bezoek bij de minister van onderwijs. De verhalen zijn prachtig. Toch blij dat ik samen met Brenda voor onze school niet hoef te blijven hangen in mooie abstracte verhalen. Goede concrete afspraken zijn er gemaakt met 3 scholen. Een school zal daarbij onze partnerschool worden (mailcontact goed te realiseren). Gunstig daarbij is dat het hele proces van contact en ondersteuning zal worden aangestuurd (alles in overleg met ons) door een partner in Nicaragua. Vanmiddag nog even ontspannen door met de hele Nederlandse delegatie, een werkende vulkaan en een Spaanse stad uit 1542 te bezoeken. Kortom een buitengewoon interessante en nuttige reis. Over 5 uur op voor de terugreis van 24 uur. Tot donderdag.

Buenos noches! Het is hier momenteel tien over twaalf ´s nachts en ik doe geen oog dicht, dus dan maar mailen. Misschien ben ik nog een beetje in een euforische stemming, want vandaag hebben we toch nog de school gevonden waarmee we daadwerkelijk kunnen uitwisselen. De school heet Instituto de San Benjamin. Wekelijks lopen er 3000 leerlingen over de vloer, die met de spullen die ze hebben, ongeveer vergelijkbaar onderwijs krijgen als de TL-ers bij ons. Maar ook hier ontbreekt het aan van alles. Voornaamste behoefte is ruimte. Leerlingen krijgen met 50 man les in een lokaal dat tevens dient als laboratorium, maar ook als opslagruimte. Tijdens de les Engels hebben we de boel aardig op stelten gezet. Meneer van Luxemburg vuurde direct de meest ingewikkelde Engelse vragen op ze af. Het zweet stond op de voorhoofden van de meiden. Helaas kwamen ze niet veel verder dan hello en goodbye. Dus misschien kunnen we hier wat aan doen. Het is ook lastig leren zonder boeken.. Mevrouw Koerts

Buenos dias!!! Wat kan je snel verliefd worden op een land! Natuurlijk is Jinotega maar een heel klein stukje van Nicaragua, maar het is werkelijk prachtig, zo ook de omgeving van de stad. Zondag stond ik op met het doel nu die ene school te vinden waar ONC in de toekomst mee gaat samenwerken. De vragen, de doelen, de criteria, alles zat ik mijn hoofd. Ik had dus totaal niet het vermoeden dat we na een paar uur heen en weer geslingerd te zijn in de jeep, zouden uitkomen bij een enorm meer met grazende koeien en geen mens in de omtrek te vinden. Maar wel twee bootjes. Of we het leuk vonden om het meer over te gaan... Aangezien we net twee verzopen vissers in een truck geborgen zagen worden, leek het mij niet zo heel erg slim. Maar ja, alles moet je een keer in je leven gedaan hebben, dus ok. Ik was nog wel zo handig om niet in de boot van meneer van Luxemburg te stappen, want die zag ik met de minuut verder in het water zakken. Gelukkig hebben beide bootjes ons gewicht gehouden. Omdat meneer van Luxemburg zo moedig was geweest, mocht hij te paard verder. Totaal zwart en stinkend naar paardepoep kwam hij bij de directeur van de school aan. Die zal ook wel gedacht hebben... Je moet je voorstellen dat een school in Nicaragua over het algemeen uit 1 of 2 gebouwtjes bestaat waar dan soms aan 1700 tot wel 3000 leerlingen wordt lesgegeven. Vaak zonder meubeltjes, boeken of een normaal schoolbord. Deze school had ook niet veel in huis, maar wel een ict-afdeling bestaande uit 6 computers en een hele slome internetverbinding. Voor onze leerlingen dodelijk. Maar voor deze leerlingen een eerste kennismaking met de wereld. Maandag nog drie scholen en dan maar definitief beslissen. Groeten en tot snel! Mevrouw Koerts

Beslissingen Zondagavond 9.30 uur Nicaragua tijd. Dit betekent voor Nederland dat de wekker gaat om er weer een mooie werkweek van te maken. Vandaag wat beslissingen kunnen nemen. Een deel van het geld gaan wij besteden aan de aanschaf van hulpmiddelen voor de ambachtschool. Dit is een project wat al bij Bert Ouwens (voorzitter stedenband) onder de aandacht was. De invulling hiervan gaan wij morgen met de directeur bespreken. Van de drie kooktoestellen werkt er een. Het technieklokaal heeft wel 8 stopcontacten enz. enz.enz. enz. enz. Daarnaast hebben wij in Jinotega een school gevonden met vervolgonderwijs met een eenvoudig informaticalokaal. Zowaar ook nog 6 werkende computers. Behalve Word en Exel ook netwerkaansluiting. De school heeft 650 leerlingen in het vervolgonderwijs en slechts een docent die weet hoe je met computers moet werken. Verder niemand die weet wat je met een kapotte computer moet. Hier kan je dus niet zomaar investeren. Cuculmeca is een organisatie in Jinotega die het onderwijsproces in de regio aanstuurt. Zij leiden bijvoorbeeld docenten op, schrijven strategische plannen enz. Met deze organisatie hebben wij afgesproken dat wij een plan aanleveren en dat zij hier in Jinotega behulpzaam zullen zijn om ons plan te effectueren. Ook naar deze school gaan wij morgen weer terug om verder te praten. Kortom, het ziet er naar uit dat het een vruchtbare reis gaat worden. Verder is de samenwerking met Edo Haan (wethouder Zoetermeer) en Gerard van Wijk (grote expertise Nicaragua) bijzonder goed te noemen. Wij gaan samen kijken hoe wij zo goed mogelijk naar de toekomst kunnen samenwerken. Morgen in de loop van de dag terug naar Managua. Netwerken met het ambassadepersoneel staat dan op ons programma. Wellicht wordt een kennis van Marion Goedman (vice consul) een nuttige relatie voor ons. Al onze niet geringe charme zullen wij in de strijd gooien. Uiteraard brengen wij verslag uit over de resultaten van morgen. Ook de groeten van een prettig reisgenote. Harry van Luxemburg

Een goed gevoel. Hallo daar!!! Jongens jongens wat maak ik hier toch allemaal mee!! Ons programma zit zo vol dat ik amper tijd heb om er goed over na te denken. Je zou denken dat we een beetje vakantie aan het vieren zijn, maar daar is niets van waar. Doe mij maar om tien over acht mijn klasje T3A, dan elke dag om acht uur te worden opgehaald en overal onthaald te worden als VIPS. De hele dag zijn we aan het handje schudden en naar speeches aan het luisteren. De mensen hier in Nicaragua zijn gek op praten en het gaat ook allemaal heel officieel. Vandaag ook. In het midden van de stad in een park was de onthulling van een muurschildering. Echt heel mooi door kinderen gemaakt, maar voordat we die gingen onthullen, moesten we eerst naast de burgemeester plaatsnemen en vooral heel veel verhalen aanhoren, waar we natuurlijk geen bal van verstaan. Terwijl bij meneer van Luxemburg langzaam de oogjes sluiten, word je opeens opgeschrikt en gevraagd te gaan staan omdat het Wilhelmus gespeeld wordt en je uit volle borst moet meezingen. Er is wel eens gezegd dat ik niet kan zingen, maar dat geldt dan ook voor meneer van Luxemburg!! Daarna moet je weer het busje in en krijg je een rondrit door de stad. Dat is dan even schrikken, want de mensen leven in diepe armoede. Huisjes van houten planken en golfplaten, niet veel groter dan misschien het kleinste kamertje in je eigen huis, vaak zonder water en electriciteit. De mensen koken nog op een zelfgemaakt vuurtje, meestal buiten. Grote potten staan te pruttelen met soepachtige drap. Jullie begrijpen wel dat mijn maag daar letterlijk van omdraaide, maar wat je aangeboden krijgt, kan je niet weigeren. Dat is heel onbeleefd. Dan maar de volgende dag wat pilletjes tegen de diarree innemen... Ik heb kindjes zien schoenen poetsen en eten zien verkopen. Ik heb het dan over kleine kinderen van misschien 6 jaar oud. Onvoorstelbaar gewoon. Ook werden we rondgeleid op de plaatselijke markt. Mensen kijken je met grote ogen aan, want jij bent een hele rijke blanke voor hun. Daar zag ik hoe een jongetje zijn kruiwagentje leegde ergens op een vuilinsbelt. Drie meisjes wisten niet hoe snel ze de berg op moesten klimmen om te graaien naar alles wat eetbaar lijkt. Meisjes zonder schoenen, niet gewassen en met gaten in de kleren die dan vervolgens met leeggeschraapte kokosnoten en bakjes en doosjes de laatste restjes opeten....tja en dan klagen wij thuis over van alles en nog wat, maar hier is het simpelweg elke dag keihard overleven. Dan geeft het een goed gevoel dat wij met onze school hier een beetje kunnen helpen...Groetjes en tot snel maar weer!!! Mevrouw Koerts

Speciaal voor de Unit TL. Ik heb een geweldige architect in Nicaragua gevonden die onze Unit(TL) van een ultra moderne design van een open toilet kan voorzien. Zie plaatje. Wat denken jullie ervan??

Supernicaraguaday. Geen bestaand woord, maar het was het wel. De onthulling van een schilderwerk van een Nicaraguaanse schilder die middels zijn muurschildering het samenwerkingsverband tussen Jinotega en Zoetermeer symboliseert. Die schilder komt in november naar Nederland om op de afdeling TL ook een muurschildering te maken. Het thema zal door onze eigen TL leerlingen in overleg met de leerlingen uit Jinotega tot stand komen. Wat een dag. We worden met een busje naar het centrale plein vervoert. Daar zijn zo'n beetje alle notabelen van Nicaragua verzameld. Wij nemen plaats achter een versierde tafel. Achter ons de wapperende vlaggen van Nederland, Nicaragua en Jinotega. We starten met de beide volksliederen. Hand op het hart zingen wij met zijn vieren het Wilhelmus luidkeels mee. Droom zelf even weg met het idee dat ik, uiteraard met grote overmacht, een gouden medaille heb gewonnen op de Olympische Spelen. Vooruit, kinderachtig, maar wel lekker. Speeches van de locoburgemeesters van beide steden. De locoburgemeester van Jinotega roemt bij herhaling het initiatief van de professori van de school uit Zoetermeer (zie mevrouw Koerts elke keer als haar naam genoemd wordt een stukje groeien, ze komt na verloop van tijd zelfs boven de tafel uit, zelf aanvaard ik mijn nieuwe titel in eenvoud) . Uitwisseling van kado's. (Brenda en ik ontvangen slechts, waar wij overigens goed mee kunnen leven). Dan een show van een dansgroep. Alles voorzien van de klanken van een flinke fanfare. Dan de onthulling van de muurschildering. Kortom, fantastisch om mee te maken. De middag wordt gebruikt om allerlei instanties in de stad Jinotega te bezoeken. Ook een projectschool wordt bezocht. De zaterdag op deze school wordt gebruikt om leerlingen die maar 1x per week naar school gaan, te bedienen. De leeftijd varieert van 14 tot 54. Sommige leerlingen zijn bereid om voor deze lessen (koken,kleren verstellen en techniek) wel 4 uur (enkele reis wel te verstaan) te reizen. Morgen en maandag gaan wij los van de gemeentevertegenwoordigers alle scholen in Jinotega en omgeving bezoeken. Dan bepalen wij onze definitieve keuze. Uiteraard houden wij jullie op de hoogte.

Candlelight in Nicaragua. Gisteravond vrijdag 20 april, voor Nederland zaterdag 5.30 uur in de ochtend, even een verslagje gemaakt. Verslag nagenoeg af, stroom weg, heel Jinotega in het donker. Dag verslag. Alles plat in Jinotega. Niemand die zich daar een seconde over druk maakt. Als we voortaan een half uur op school eruit liggen, ga ik gewoon relaxed een kopje koffie drinken. Had mij overigens 4 weken geleden niet kunnen voorstellen dat ik met mevrouw Koerts en de locoburgemeester van Zoetermeer bij candlelight in Nicaragua, overdreven gezegd, een romantische avond zou hebben. De vrijdag was wel weer van de buitencategorie. Als teamleider doe je het al redelijk als je serieus genomen wordt. Hier ben je echt vip. Gisteren een school bezocht. 10 speeches mogen aanhoren. Daarna mochten wij de diploma-uitreiking verzorgen voor een groep opgeleide gidsen. Het was een groot complex met zowel basisschoolleerlingen als voortgezet onderwijs, gelegen midden in een dichte vegetatie. Kenmerken van de school veel leerlingen, heel veel leerlingen , weinig docenten. Klaslokaaltjes, waar wij in de middeleeuwen best wel trots op zouden zijn. Schoolleiding, docenten, hoge idealen. Leerlingen ogenschijnlijk ook. Bij wat doorvragen en goed kijken, zijn er weinig verschillen met onze leerlingen. Studeren is niet leuk, de andere sexe veel interessanter. Samen met mevrouw Koerts de hele school op stelten gezet door de 1e klas het Nederlandse liedje, klap is eens in de handjes te leren. Onvoorstelbaar hoe snel deze kids dit liedje onder de knie hadden. Gezien de ligging van deze school, midden in de jungle, lijkt het opzetten van een ICT afdeling niet haalbaar. Onze verontrusting hierover kenbaar gemaakt. Ons programma wordt hier op aangepast. We gaan met de wethouder nog wel naar de opening van een muurschildering met daar op afgebeeld de samenwerking tussen Jinotega en Zoetermeer, maar daarna gaan wij ons alleen nog bezig houden met scholenbezoek en kijken wat de ICT mogelijkheden zijn. Groeten uit Nicaragua

De Reis en de eerste ervaringen Wat een vlucht. Eerst naar Houston (ruimtevaartcentrum van de States). Vandaar door naar Belize, het oude Brits Honduras. Daar weer de lucht in naar El Salvador.Vandaar uit, ondertussen half gaar gebakken,weer door naar Managua, de hoofdstad van Nicaragua. Uit het vliegtuig wordt je getrakteerd op een warme deken. Dik boven de 30 graden. Dit was overigens dik 22 uur na vertrek. Mevrouw Koerts ziet er dan natuurlijk helemaal niet meer uit, terwijl ik zelf nog okselfris ben. Leugens detecteer je tenslotte niet via de mail. De volgende dag worden we door vips en een tolk vanuit Jinotega opgehaald. Een fantastische tocht door de bergen, overdekt met een dichte vegetatie. En dan begint het spectakel. Overal worden wij ontvangen op een manier waar Beatrix jalours op zou zijn. OfficIeel op het stadhuis. De locoburgemeester is heel de dag onze gastheer. Overal wordt gespeecht. Op de ambachtschool van Jinotega vormt onze delegatie een forum achter een tafel. Eerst natuurlijk de speech van de directeur, daarna een praatje van onze wethouder. ook ik ontkom er niet aan. In ierder geval kan ik aan alle docenten in dat zaaltje uitleggen dat wij tot ICT uitwisseling willen komen en dat wij daarvoor een hele zak met centen (21.000 euro) hebben klaarliggen. Gezien het niveau van de school. (meer openlucht dan gebouw, meubilair uit 1780 enz. enz.) hebben wij daar nog een flinke slag te slaan. In ieder geval een vervolgafspraak gemaakt met de directeur om te kijken hoe ver we hier mee kunnen komen. We gaan natuurlijk ook nog naar andere scholen kijken. Wie weet zijn daar de faciliteiten wat beter ontwikkeld. Verder bezoeken we nog een ziekenhuis, waar je maar een wens hebt. Precies, niet ziek worden. Ik waan mij daar terug in mijn gebootejaar. Daar gooi ik een prijsvraag tegen aan. Wie het weet mag het mailen. Ook nog het ecoverdeproject bezocht. Je gelooft het bijna niet, maar via subsidie vanuit Europa worden daar varens verbouwd die weer verkocht worden in Aalsmeer Ook op het platteland zijn wij echte vips. Speeches, camera´s enz. Best wel wat landen gezien. een ding is overal het zelfde. De vrouwen liggen goed in de markt. Mevrouw Koerts krijgt naar mijn idee wel wat al te veel aandacht. Denk dat ik vogend jaar (zal wel niet) maar mijheer Kreuning, Thode of Reins meeneem. Leuk, nee fantastisch om via de site van jullie een reactie op onze reis te krijgen. Morgen mailen wij uiteraard weer. Groeten aan leerlingen den docenten van de Clauslaan.

1e Dag, Hola!!!Na een megamegamegalange reis van bijna 24 uur...we stopten opeens in Belize (mooi! ook gezien!)en ook nog geland in Houston en El Salvador, zijn we er nu dan ook echt! Het is bloedje heet, zo´n heerlijke warme deken die over je heen komt, momenteel bewolkt. Overal palmbomen, bloemen, vogels en een hele drukke weg met stinkende toeterende auto´s. Gisteren bij aankomst was mijn tas al verdwenen...maar na heel veel gezeur toch terug gevonden..de chauffeur had ´m al in zijn autootje gezet om mee naar huis te nemen. Ik ben blij dat ik ´m terug heb want hij zit vol met knuffels voor de kids. Zo meteen ontbijten met het gezelschap van drie burgemeesters en verder wethouders en gemeenteambtenaren en dan meteen door naar Jinotega. Dat ligt hier 168 km vandaan, maar dat is toch nog zo´n 4 uur rijden, omdat we de bergen in gaan. De temperaturen schijnen daar anders te zijn, dus gelukkig ook truien bij me...Harry heeft zijn korte broek al aan. doei bren

De prijsuitreiking op 17 april Na zo’n fantastische sponsorloop met meer dan 1000 leerlingen, waren we natuurlijk bijzonder benieuwd hoeveel er zou worden opgehaald door de leerlingen van onze school ONC Clauslaan. Het bekend maken van het geldbedrag is tot het laatste moment bewaard. Eerst zijn de groepsprijzen bekend gemaakt en daarna de individuele/kleine groepsprijzen. Een eervolle vermelding werd gegeven aan de afdeling Bouwtechniek onder de bezielende leiding van dhr. van Paassen en de afdeling Metaal, aangevoerd door dhr. van der Have. De afdeling LWOO werd vooral zichtbaar door een koppel paashazen. De rest van het team liep er als een eitje achteraan. Natuurlijk waren er ook verschillende dansgroepen. Niet onverdienstelijk danste mevr. Cameron. In de wandelgangen wordt gefluisterd dat menig mannelijke collega van al dat caraïbisch heupgewieg van opwinding die nacht niet heeft kunnen geslapen. De winnende groep is echter de klas van mevr. Jürsche. De kaart van Nicaragua werd door alle leerlingen in kleine onderdelen gedragen en met elkaar vormden ze onder het roepen van een slogan één groot geheel. In één woord …….fantastisch bedacht !!! Toen kwamen de individuele prijzen aan de beurt. Zeer vermeldenswaard was Yuri in zijn struisvogelpak. Een echte topploeg vormden de charmante serveerstertjes Deborah Tanis, Matanja Hof en Desiree Simons. En wat te denken van de draagbaar met Timo Slingerland, Michell Gareman, Jack v/d Ark. Mannen……in één woord……..klasse!!!!! Natuurlijk werd er ook heel veel geld door docenten en leerlingen individueel opgehaald. Wat te denken van mevr. Koerts, zij haalde helemaal alleen 500 euro op. Van de leerlingen kwam op de eerste plaats Michel de Baat, hij haalde in zijn ééntje 195,25 euro op, gevolgd door Matanja Hof met 190,25 euro. Al met al een geweldige prestatie. Na al deze bekendmakingen volgde het spannende moment van het bekendmaken van het totaalbedrag, dat is opgehaald door onze school. Hoe hoger hoe beter, want uiteindelijk zou dit bedrag nog behoorlijk groeien doordat de gemeente Zoetermeer en het Rijk het door ons opgehaalde bedrag zouden verdubbelen. Mevr. Martijn kon zo aan dhr. Bert Ouwens, voorzitter van de Stichting Nicaragua een bedrag overhandigen van € 5444,= Dit geweldige bedrag zal uiteindelijk groeien door de verdubbeling van Gemeente en het Rijk tot een totaalbedrag van tenminste € 21776,= Dit bedrag kan alleen nog groeien, omdat nog niet al het geld is ingeleverd vanwege het examen dat op dit moment wordt afgenomen. Wanneer alles is afgedragen, kunnen we uiteindelijk een enorm totaalbedrag overmaken voor het ondersteunen van verschillende ICT-projecten in Jinotega in Nicaragua. Namens de jeugd van Jinotega willen wij zeggen tegen de leerlingen en het personeel van ONC Clauslaan “……………..Hartstikke bedankt allemaal”. Mevr. Koerts Dhr. van Luxemburg